Sja, als je ouders je als messias ter wereld brengen en tot duivel vervloeken dan loop je wel eens naast je schoenen. Vandaar een rationele onderbouwing waarom jouw bijdrage een succes kan worden om 2500 jongeren te helpen.
ps. dit filmpje zag je misschien al op de voorpagina en is vooral voor mijn bewegelijke eerste indruk.
Maar die vind je niet op booking.com
Toen ik 18 werd, was ik maar wat blij dat ik uit de jeugdzorg was. Na vele vriendjes verloren te zijn, vele gezinnen, voogden, en groepsleiding gewisseld te hebben had ik mijn lot eindelijk zelf in handen.
Ze hadden er alleen niet bij verteld dat dat lot geen lot uit de loterij was. Nee dit was een stapel van bakstenen en onbewuste verdedigingstactieken.
Beetje bij beetje heb ik elke steen opgepakt en bekeken. En doordat ik op zoveel plekken heb gewoond, kan ik over elke plek wel een voorbeeld presenteren.
In mijn boek kan ik daardoor een herkenbare en veilige plek creeren voor vrijwel alle jongeren die de langdurige jeugdzorg verlaten. 4000 potentiele levensgenieters.
Wist jij dat slechts 3% van de jongeren uit de langdurige jeugdzorg HBO of hoger haalt? Ter vergelijking: 40% van de huidige Nederlandse jongeren haalt HBO of hoger.
Van die 3% moeten er dan ook nog een paar makkelijk en toegankelijk kunnen schrijven. Ik schrijf al sinds dat ik jong ben en over mijn verhaal al sinds ik op mijn 20e vastliep.
Na mijn reclameopleiding werd ik copywriter. Ik specialiseerde mezelf in merkstrategie, content en productie. Eerst in een bureau en later als eenmansband onder mijn freelance label holy g.
Het is natuurlijk allemaal geen garantie voor de toekomst, maar wel een die wat meer zekerheid biedt. Net als dat mijn halve biologische familie een boek heeft uitgegeven. Maar dat ontdekte ik pas op mijn 31e.
Gelukkig geen doping. Wel dope.
Text loopt door onder de foto. Leek me wel gezellig.
Vraag is: heb ik een beetje de G-factor?
Vandaar deze pre-order aanpak.
Sinds mijn 16e ben ik verantwoordelijk voor mijn eigen financieën. Op mijn 18e heb ik 1 keer de hel van 731 euro in de min gezien. De max was 1000 euro. Zonder financiëel vangnet was dat in die tijd bizar veel geld.
Met een marginaal supermarktinkomen trok ik dat binnen 3 maanden recht. Vanaf dat moment nam ik mezelf voor nooit meer onder de nul te duiken.
Die principes pas ik nog elke dag toe in zowel mijn ondernemende leven als prive. Zo heeft mijn startup nooit geld aangenomen dat ik niet kon terugbetalen, of waarvan ik de belofte niet dacht waar te kunnen maken.
Het bedrijf ben ik zonder schuld gestopt. Ook heb ik vanuit de winsten van holy g ruim 2 jaar aan mijn bedrijf Hintle kunnen werken. En tot slot is mijn Youtube-feed een macro-economisch feestje.
Kortom, ik doe er alles aan om jouw euro’s goed te besteden.
Vanaf dat ik uit huis ben geplaatst had ik maar 1 missie: Mijn broertjes en zusje redden. Met mijn beperkte mogelijkheden als kind bleef ik vechten. Ik schreef op mijn 7e een brief naar de burgemeester, wilde op mijn 13e al zelfstandig wonen, en ben vanaf het google tijdperk heer en meester in een online kruimelpad leggen. Just in case.
Als ik op school slecht ging, woede uitbarstingen had, of op het punt stond om andere domme dingen te doen ging het meestal zo: Abort. Abort. Dit gaat je niet helpen om je broertjes en zusje weer te zien. Laat staan je ouders.
Voor die why heb ik zelfs mijn pubertijd overgeslagen. Dat u weet hoe strak ik mezelf in de teugels kan zetten om te leveren.
Ps. Simon Sinek is een grote boeken schrijvert in de management wereld. Manipulatie-alert: het is wel een klein trucje om zijn imago op mij af te laten stralen ; ).
Ik ken ‘m nog steeds niet persoonlijk...
Waar moet je anders kijken?
Iedere keer als ik mijn verhaal vertelde zag ik boze mensen. Boos op wat mij was aangedaan. In het begin ging ik daar in mee. Maar hoe ouder ik werd, hoe minder boos ik werd.
Mijn omgeving kon en kan het vaak nog steeds niet verteren. Hoe kan je iemand zoiets aandoen!? Ze zouden veroordeeld moeten worden! Of in ieder geval een kleine tik tegen de billen moeten krijgen.
Ik vind al lange tijd van niet. Dat terwijl mijn verhaal jaar na jaar een zwaarder gewicht kreeg door de details die uitlekte. Mijn verhaal heeft me regelmatig onderuit geschoffeld.
Met gitzwarte wolken, 113-gedachten maar nooit met 113 daden. Om de een of andere reden brand er in zulke tijden altijd een Perkamentus-achtig-lampie. Een die de weg wees en mij zei: komt wel goed schatje.
Dat kleine lichtje hoop ik nu groot te maken en door te geven aan vele nieuwe jeugdzorgverlaters.
Ik zou het fantastisch vinden als je me wilt helpen in mijn reis om naast mezelf, nog eens 2500 jongeren versneld lichter te maken. Je kunt het project daarna het hele jaar volgen, en input geven als je dat tof lijkt. Alvast mega bedankt voor je bijdrage!
Germain.st